EPIZOD 268

 

„Reprymenda”

Nad jeziorem, zaczyna się wypogadzać, już nie pada, a na niebie zaczyna się pojawiać słońce, które jeszcze czasami skrywa się wśród chmur. Wszędzie jest mokro i ślisko. Delikatny chłodny wiatr, doskonale orzeźwia. Koło jeszcze palącego się ognista stoi Issah, a na nad wodą obok skarpy stoi Taakat. W tym momencie z namiotu wyszedł Kurai i pierwsze co usłyszał:
- Kap...Kurai chciałbym pogadać – zawołał Taakat, kierując się w kierunku wejścia na skarpę, po czym szybko dodał: - Jak można to na osobności.
Na te słowa elektryczny neczanin schował dłonie do kieszeni i bez słowa zszedł na dół skarpy.
- No słucham. - powiedział w końcu chłodno Kurai.
- Dobra zacznijmy od tego, że mam nazwijmy to ogromną słabość do kobiet ubranych męskie koszule, straszliwie kręci mnie to, a każda w nich wygląda obłędnie. - powiedział Taakat.

- Powiem tak nie interesuje mnie kiedy Ci staje a kiedy nie, a tym bardziej nie mam zamiaru informować o tym oddziału.
- Świetnie, strasznie nie chciałbym aby mój fetysz nie doszedł do Kiazu i tak jest taka, że ciężko się oprzeć a nie chciałbym łamać swoich zasad. - odpowiedział porucznik, a następnie zapytał: - Za to chciałbym wiedzieć dlaczego ktoś u Nas spał?
- Przepraszam, jest po 6:00 Panowie oficerowie czy mogę zdać raport z nocy? - wtrącił Issah schodząc. Jednak będąc na tyle daleko, że nie słyszał rozmowy oficerów.
- Tak, tylko szybko. - odpowiedział chłodno Kurai, odwracając się w jego stronę.

- Deszcz przestał padać kolo 4:00, a burza skończyła się koło 3:30, nie zalało Nas, nie mamy strat, obóz przetrwał noc. - odpowiedział Issah, a następnie dodał: - Jedna osoba nie stawiła się na warcie.
- Stawiła się, zamienili się wartami. Coś jeszcze? - odpowiedział chłodno Kurai.
- Nie, to już wszystko. - odpowiedział Issah.
- To zostaw Nas samych. - powiedział kapitan.
- Tak jest. - odpowiedział wysoki neczanin odchodząc.
- Czekaj, w nocy była burza? - Spytał Taakat.
- Owszem była. - odpowiedział Kurai.
- Nie zarejestrowałem tej burzy, dzisiejszej nocy strasznie dobrze mi się spało. - zamyślił się porucznik, po czym powiedział: - Już rozumiem to Ona ma brontofobie? I spała u Nas bo na dobrą sprawę podczas burzy to przy Tobie było najbezpieczniejsze miejsce w całym obozie?

- Tak. - odpowiedział chłodno Kurai.

- To tłumaczy wszystko i odpowiada na wszystkie moje pytania, poza jednym… dlaczego była w Twojej koszuli?
- Lepsze to niż przemoczony mundur. - odpowiedział chłodno Kurai, po czym odszedł.

************

Generał Rudy jest w swoim gabinecie i pakuje się, Chowa między innymi laptopa jak i niektóre dokumenty. Jednocześnie rozmawia ze swoim oddziałem.
- U Was w porządku? Widziałem na mapach pogodowych, że w nocy była anomalia pogodowa będąca burzą. - powiedział Rudy.
- Tak jest Sir, obóz ją przetrwał. Nie mamy żadnych szkód. Wydaje mi się, że epicentrum Nas ominęło. - odpowiedział Taakat.
- To dobrze, aha postarajcie się unikać otwartych przestrzeni. Mapy pokazują silne wiatry na Waszej trasie. - powiedział Rudy, zerkając na odpaloną na ścianie mapę pogodą świata.
- Poradzimy sobie. - odpowiedział chłodno Kurai.
- W to nie wątpię. Taakat, chciałbym porozmawiać z Kapitanem na osobności.
- Tak jest Sir. - odpowiedział porucznik, po czym wyłączył łączność.
- Jesteśmy już sami. - dodał Kurai.
- Świetnie, po pierwsze strażnik biblioteki znalazł jeszcze jedną wieżę pasującą do opisu i tą możecie wykluczyć bądź potwierdzić bez trudu. Ta konkretna powinna mieć inny kolor dla użytkowników różnych mocy. Jednak i tak macie nagrać film. - powiedział Rudy, a następnie dodał: - To oczywiste, ale zaznaczę, jakbyście znaleźli nieśmiertelniki ludzi z Heyvanlar, to zabierzcie je ze sobą. Koniecznie trzeba je oddać.
- To da się zrobić. - odpowiedział chłodno Kurai, po cym dodał: - Jak możesz spytaj Tirhugentoshokan, czy te wieże nie mają jakiś strażników.
- W sensie czy jakaś bestia nie pilnuje okolić wejścia, czy czy w środku nie czeka Was walka?
- To pierwsze.
- Przy okazji zapytam. Po drugie obóz Heyvanlar chce również mieć Was w stałym nasłuchu, w tym samym czasie co ja chce mieć, aby „mieć kontrolę nad Waszymi działaniami i mieć pierwszeństwo informacji”
- Mamy słuchać ich rozkazów?
- Nie, głównodowodzącym tej misji jestem ja, plus to ja jestem wyższy rangą, zresztą obecnie Ty też. To obóz pod rządami obiecującego Porucznika, jak dobrze pamiętam to Linkolion Krokse, ale powinien się Wam przedstawić jak przejdziemy na stały nasłuch. - odpowiedział Rudy, a następnie dodał: - Po trzecie magą żądać zmiany kanału, jeśli to zrobią i się na to zgodzicie, albo Was do tego zmuszą, to za ich plecami chce dostać namiary na ten kanał. Chce słyszeć wszystko to co Oni. Traktujcie to jak rozkaz.
- Tak jest.
- Aha, tak między Nami to jadę do Yorokobi, więc połączenie w ciągu dnia może dziwnie działać, i większość połączeń idzie przez Nasz stały obóz, i do mnie ma trafiać tylko to co bardzo ważne, ale WY macie pozwolenie aby mi przeszkadzać w razie potrzeby i WY jak dobrze wszystko ustawiłem to macie bezpośrednie połączenie ze mną. Jak nie to Amis albo Moyoshi Was przełączą.
- Rozumiem.
- Oficjalnie mam sprawy służbowe na Zekeren i tej wersji się trzymajmy.
- Tak jest.
- Jesteście już w drodze?
- Nie, kończymy jeść śniadanie, potem będziemy zbierać obóz. Planowo ruszamy koło 8:00 i spodziewamy się dotrzeć koło 15 – 16 na miejsce.
- Dobrze.

************

Neczański oddział ChiZ02, powoli kończy zbierać już obóz. Z dala od oddziału Kurai rozmawia z Diuną. Momentami widać po niej, że jest zdenerwowana i nie podoba się Jej to że w ogóle odbywa się ta rozmowa.
- O co poszło? - spytał Stevenen składający namiot z Otachim.
- Mam pewne podejrzenie. - odpowiedział Taakat, obserwując rozmawiających w oddali i gaszący ognisko.
- Podpowiem, wyspaliście się prawda? - dodała Kiazu, zbierająca z Riną i Hachim ewentualne pozostawione śmieci.
- Aż za dobrze, dawno tak dobrze nie spałem. - odpowiedział Taakat.
- Tak, zdecydowanie błogo się dzisiaj stało. - dodał Stevenen.
- Heh … Diuna wbrew zakazowi otoczyła namiot swoją psychiczną bańką. - wtrącił Otachi.
- A brak odgłosów, spowodował dobry i bardzo mocny sen. - dodała Kiazu.
- Oho, czyli ma przejebane. - powiedział Taakat.
- On chyba nie jest zły, więc pewnie się Jej upiecze. - dodał Stevenen.
- Ziom, jak tak to oceniasz to to totalnie bez emocjonalny typ, którego bardzo ciężko wkurwić. I bardzo ciężko zobaczyć i wyczuć kiedy jest wściekły. - dopowiedział Hachi, a następnie dodał: - Co prawda póki nie pali to powiedzmy, że jest „luz” ale brak szluga nie oznacza, że nie jest zły.
- Hachi ma racje, ale teraz pewnie daje Jej tylko reprymendę plus jakąś karę. Kto jak kto ale Kurai nie toleruje niesubordynacji która zagraża Nam w jakikolwiek sposób. - dodała Kiazu.
- A to pod to podchodzi, zwłaszcza, że jakby ktoś się do Nas zakradł usłyszeli byśmy go dopiero jakby wszedł do namiotu a wtedy mogłoby być za późno. - dopowiedział Otachi.
- Tak, ta bańka mimo naszego wyspania była niebezpieczna. - odpowiedział Taakat.
- Ciekawe jaką dostanie kare? - zaciekawił się Stevenen.
- Zobaczymy, ale wiem jedno nie będzie zadowolona. - odpowiedziała Kiazu.
- Jak dobrze do rozegra, to więcej nie odwali takiej akcji. - powiedział Otachi.
- Bro, kto jak kto ale On potrafi postawić na swoim. - dodał Hachi z wrednym uśmiechem.
- Zrobiła tak już wcześniej? - zapytał Stevenen.
- I tak i nie. - Odpowiedział Otachi.
- Nie rozumiem. - odpowiedział Stevenen
- Czasem w dużych obozach stawia dużą bańskę na cały namiot, czy pokój w którym mieszkamy. N a szczęście nigdy nie trafiła z tym na alarm w obozie. A tak to czasem otacza taką bańką tylko Rinę. Ale takiego numeru jak tej nocy jeszcze nigdy nie odwaliła. - dodała Kiazu, a po chwili dowiedziała: - Zwykle jak jesteśmy w terenie to nie używa jej wcale, a sporadycznie na Rinę.
- Rozumiem. A czemu tylko na Rinę? Czemu Ona ma przyzwolenie na wysypianie się?
- To nie tak … - powiedziała Kiazu.
- Siostra, bardzo boi się burzy. Powiedział bym nawet, że ma dość silną fobie. - dodał Otachi.
- Ona ją chroni aby po prostu nie słyszała burzy i to najczęściej jak ma jakąś korzyść z tego, bo udaje że ma Ją gdzieś, taki styl bycia. Więc takie akcje są sporadyczne. - dopowiedziała Kiazu.
- To wiele tłumaczy. To nie przywilej tylko sposób na ochronę oddziału aby każdy członek zespołu był w pełni gotowy do działania. - odpowiedział Stevenen.
- Czyli albo chciała się przed Nami popisać swoją umiejętnością, albo uznała, że wie lepiej. - dodał Taakat, a po chwili dopowiedział: - Albo w sumie nawet oba, ale fakt było to nie odpowiedzialne, dobrze, że nic się nie stało.
- Myślę, że w dużej mierze po prostu chciała abyśmy się wyspali mimo deszczu i burzy i nie miała nic złego na myśli. - wtrąciła pokornie Rina, a następnie dodała: - Jakby nie patrzeć zadbała o wyspanie się oddziału.
-Tego odmówić Jej nie można, ale jednocześnie naraziła Nas na ewentualne niebezpieczeństwo. - odpowiedział Taakat, a następnie dodał: - Ciekawe jak Kapitan sobie z tym poradzi., zwłaszcza że podjął jakieś działania.
- Coś w tym dziwnego? - spytał Otachi.
- Widzicie, zwykle oficerowie nie bawią się w reprymendy tylko zgłaszają takie uchybienia do generałów, alufów i tak dalej, czego konsekwencjami jest np. dwutygodniowy areszt.
- Jak nie umieją sobie poradzić z oddziałem to tak działają. - powiedziała Kiazu wruszając ramionami, a następnie dodała: - No u Nas nie wiem jaka akcje byśmy musieli odwalić aby Generał musiał interweniować.
- Ma to plusy, jak mniej papierowej roboty dla Generała, zresztą dla Kapitana również. Plus jeśli sobie radzi to dobrze też świadczy o Nim jako o oficerze. - odpowiedział Taakat.
- A Ty, Ziom jak postępujesz? - zapytał Otachi.
- Powiem tak nie lubię papierkowej roboty i staram się ogarniać sam, ale przyznaje, że tez były sytuacje gdzie potrzebowałem wsparcia oficera wyższego stopniem. Zwłaszcza jak byłem młodszy i mniej doświadczony. - odpowiedział Taakat.
- Według mnie to „skarżenie się” to takie pójście na łatwiznę. Nie trzeba się użerać, jedyne co trochę dokumentów do wypełnienia, ale niektórzy tak też wolą. - Wtrącił Stevenem, a po chwili dodał: - Aż przypomniały mi się początki naszego oddziału oddziału.
- A weź, nigdy więcej nie chce sprzątać burdelu po Ahayn D'lahayn. - dodał Taakat.
- Ten Ahayn D'lahayn!? Ten co twierdzi ze jest „porucznikiem prawie kapitanem”!? - uniosła głos Kiazu.
- Tak, dokładnie ten, kiedy jeszcze nie byłem porucznikiem, to on dowodził naszym oddziałem, tyle że było Nas siedmiu łącznie z Nim. - odpowiedział Taakat.
- Mieliście przyjemność go poznać? - wtrącił z zaciekawieniem Stevenem.
- Ziom, nie nazwałbym tego przyjemnością ale tak podczas jednej misji był niestety był naszym przełożonym. - powiedział Hachi.
- I nadmienię tylko Ziom, że chciał wywalić Kiazu z armii. - dodał Otachi.
- Oho, to Płomyczek pokazał swój ogień i temperament? - odpowiedział Taakat.
- Tak, można tak powiedzieć. - odpowiedziała Kiazu.

************

Lekko potargany, i mocno zaspany Książę Volaure jest w jednej z swoich komnat i w aneksie kuchennym robi sobie mocną kawę. Jest ubrany jedynie w czarne bokserki, dzięki temu jego wyrzeźbiony tors jest doskonale widoczny, jak i zadbane tygrysie futro, które aż widać, że jest miękkie i aksamitne w dotyku. Po chwili władca, zanim wziął pierwszy łyk kawy, objął swoją głowę i delikatnie a zarazem stanowczo rozciągnął tym samym swój kark, że ten aż strzelił. Rozległ się głośny dźwięk strzelających kości. Volaure przeszły przyjemne ciarki po całym ciele, aż po czubek ogona, następnie pokręcił chwilę głową i w końcu wziął łyk upragnionej kawy.
W tym momencie tuż przed nim pojawił się wielki ekran informujący o połączeniu z obozu smoków. Książę przewrócił oczami, a następnie odebrał połączenie mówiąc:
- No co tam?
- Panie już pierwsze leża są już gotowe. - odpowiedział głos jednego z konstruktorów, a tymczasem na ekranie było widać zarówno skończone smocze leża, jak i plac budowy.
- Świetnie. - odpowiedział książę dalej popijając kawę.
- Panie, jednak mamy kilka pytań.
- Hmmm… jakich? Obszerny dokument o smokach i wytycznych nie wystarcza?
- I tak i nie mój Panie. - odpowiedział konstruktor, ale dało się usłyszeć zakłopotanie w Jego głosie, a po chwili dodał: - Chciałem spytać jakich smoków możemy się spodziewać?
- Zakładam, że głównie latające, może parę bez skrzydłowych.
- Rozumiem, a kiedy możemy się ich spodziewać? Przyznaje, że przydałoby się, aby zaczynały się zlatywać, abyśmy mogli poznać ich preferencje.
- Dowiem się i dam Wam znać.
- Dobrze, Panie a czy one są oswojone?
- Zdecydowanie nie, ale wyślę do Was kilku zaufanych ludzi którzy sobie z nimi poradzą i przede wszystkim nauczą Was jak się nimi opiekować bez potrzeby oswajania.
- Dziękujemy. Właśnie Panie, słyszałem pogłoski, że będzie też czarny smok?
- Tak, tak będzie i w raporcie jest wzmianka o leżu z wytycznymi.
- Tak jest Panie, rozumiem, że to leże specjalnie dla niego?
- Dokładnie tak.
- Zadbamy o niego, o ile Nas wszystkich nie pozabija.
- To Wasza w tym głowa aby Was nie pozabijał. - odpowiedział Volaure, z delikatnie wrednym uśmiechem.
- yyy …. postaramy się …
- Aha i zaznaczam, nie ważcie się ich dosiadać. - powiedział twardo i stanowczo Volaure, a po chwili równie mocno dodał: - A temu czarnemu jak spadnie chociaż łuska, chociażby z powodu złego żywienia czy opieki, to nie ręczę za siebie.
- Emmm…. Tak, jest. - dowiedział konstruktor z trudem przełykając ślinę.
- Co nie zmienia faktu, że macie dbać tam o wszystkie, aby były w jak najlepszej formie!
- Zrozumiałem.

************

Neczański oddział idzie przez kwieciste łąki, spowijające delikatnie pagórkowaty teren. Na czele grupy idzie Takaat oraz Hachi, Za nimi idzie Key’leanem, Kiazu, Otachi i Rina, dalej są Stevenem, Issah oraz Diuna. Rozdział jest dość mocno rozciągnięty. Jednoczenie są na tyle daleko od siebie aby każda grupa mogła swobodnie ze sobą rozmawiać i nie być słyszanym przez innych, a jednocześnie są na tyle blisko siebie, że w razie potrzeby mogą sprawnie zadziałać. Tym czasem Kurai, który do tej pory trzymał się na uboczu oddziału, podszedł do grupy z Otachim, i zagadał:
- Otachi, masz dzisiaj „pomocnika”.
- Spoko Ziom, niech zgadnę mam pilnować aby Diuna wykonywała swoją robotę? - odpowiedział Otachi z rękami zaplecionymi na swoim karku.
- Tez, i zadbać aby pomagała w Twoich zadaniach. - opowiedział chłodno Kurai.
- Luz, ogarnę Ziom. - odpowiedział Otachi.
- Dzień dobroci, że to Otachi ma ją pilnować, a nie Hachi albo ja? - wtrąciła Kiazu.

- Powiedzmy. - odpowiedział Kurai.
- Ona wie? - spytał Otachi.
- Tak, tak. - odpowiedział chłodno Kapitan, po czym udał się w kierunku końca stawki oddziału.
- Otachi, nie chcesz mi Jej oddać pod opiekę? - dopytywała Kiazu.
- Nie Sis, dla mnie jest ok. - odpowiedział Otachi mrugając okiem.

- Jak tam chcesz. - odpowiedziała Kiazu wzruszając ramionami.
- Co, Otachi sobie z Nią nie poradzi? - zapytał Key’leanem.
- Zdecydowanie poradzi, tylko Hachi albo ja to kara wersji turbo hardcore. - odpowiedziała Kiazu.
- Ze mną nie ma lekko, ale w porównaniu do nich jestem lightową ligą. - dodał Otachi.
- Rozumiem, stąd „dzień dobroci” - odparł Key’leanem.

- Dokładnie tak. - odpowiedziała Kiazu z uśmiechem, a po chwili biorąc siostrę za rękę i odciągając, dodała: - Chodź Rinka pogadamy sobie.

- Yhm … dobrze … - odpowiedziała Rina podążając za siostrą.
- To z nami nie zostaniecie? - zapytał Key’leanem.
- Nie chcecie tego! - odpowiedziała radośnie Kiazu.
- Zwolnij Ziom, dajmy im przestrzeń. - stwierdził Otachi.
- Jestem za, nie chce słuchać o babskich tematach. - odpowiedział Key’leanem, a następnie dopowiedział: - Chociaż sądziłem, że Kiazu raczej otwarcie rozmawia o wszystkim.
- Kiazu tak, i pewnie zrobiła by to w taki sposób, że hmm… nie jeden facet byłby czerwony jak burak. - odpowiedział Otachi, a po chwili dodał: - Jednak Rina, już tak nie ma i zamiast rozmowy to by się speszyła.
- Każdy z Was chyba odziedziczył zupełnie inny zestaw genów. Jesteście totalnie różni. Chociaż Ty i Hachi macie sporo podobieństw, za to dziewczyny to widzę, że każda totalnie inna.
- Przynajmniej mamy ciekawie.
- Ciekawie to mają Wasi rodzice, przy pięcioraczkach to tam pewnie kota czasem dostawali.
- Możliwe, że masz racje. - odpowiedział wymijająco Otachi.
- W jakiej kolejności jesteście?
- Hmm… Hachi, Kiazu, Diuna, Rina i Ja.
- O, sadziłem, że to Ty jesteś „najstarszy” bo masz bardzo mocny syndrom „starszego brata”

- Ziom, każde z Nas lubi zaskakiwać. - odpowiedział Otachi mrugając okiem.
- Jakbym chciał się prze-lizać z którąś z Twoich sióstr to byś dał mi po mordzie?
- Szczerze, zależy do której byś podbił.
- Nie każda ma protekcje?
- Raczej nie każda w takiej sytuacji potrafi obronić się sama. Ziom, co nie zmienia faktu, że w razie potrzeby obronie każdą z nich.
- Ciekawe co Kapitan chce od Stevenen, widzę, że wziął go na bok.
- Pewnie mają do pogadania.
- Milion pytań ma do pogadania z małomównym kapitanem, zapowiada się długi monolog a nie rozmowa.
- Poradzi sobie.
- W to nie wątpię, tylko jakby to ująć Porucznik nie przeprowadza z Nim rozmów jak nie musi tego robić, bo szybko miewa go dość. Więc zakładam, że coś od niego chce.
- Ma to sens. A Kurai, praktycznie w ogóle nie rozmawia bez „potrzeby” więc no.
- Wieczorem się dowiemy. Ogólnie „Milion pytań” jest tak, że jak coś wie to bankowo powie, a sam też chce wszystko wiedzieć. Wiesz takie „ja lubię wszystko wiedzieć to inni też”
- Dobrze wiedzieć.

************

- Rinka, i jak było w nocy? Słyszałam, że miałaś wartę akurat podczas burzy… - spytała Kiazu, idąc pod rękę z siostrą.
- Tak, i przyznaje, że nie wiele pamiętam z warty. – odpowiedziała spokojnie Rina.

- Najgorszy czas na wartę. Dobrze, że nic Ci się nie stało. Rano widziałam, że albo Otachi albo Kurai się Tobą zaopiekowali.
- W sumie chyba obaj…
- Hmm… Koszula z rana była Kurai’a prawda? - spytała dociekliwie Kiazu.
- Yhy …
- Czej to to Wy tak przy Takaat!?
- Nie, to nie tak … - odpowiedziała mocno czerwona Rina.
- Kochana, kto jak kto ale ja akurat wiem w jakich sytuacjach śpi się w koszuli chłopaka.
- W tym przypadku było inaczej … wiesz … co prawda nie wiem jak trafiłam do namiotu, i do komory oficerskiej, wiem że już w niej, ale nie wiem po jakim czasie, ale zrobiło mi się bardzo zimno … byłam totalnie przemoczona … jedyną suchą rzeczą były moje figi … pamiętam, wracała mi świadomość i że trzęsąc się, zdjęłam mundur, a kiedy został mi jeszcze do zdjęcia tylko przemoczony top, to Kurai opatulił mnie swoją koszulą i zapiął kilka górnych guzików …
- Hmm… sprytne, więc mogłaś go swobodnie zdjąć i nawet jak by Takaat się obudził to nic by nie zobaczył, ba jak ktoś by wszedł to też nic by nie zobaczył. Bardzo komfortowe w tych nie komfortowych warunkach. Bardzo miło z Jego strony.
- Yhy …
- A potem zakładam, że wtuleni poszliście po prostu spać. - odpowiedziała Kiazu, a następnie szybko dodała: - Awwww…. W sumie mega słodko i uroczo. Hmmm … To zaskakujące jak bardzo Kurai jest na zasadzie czyny a nie słowa. Jednocześnie to turbo przesłodkie jak On tak bardzo bez słów, tylko swoim zachowaniem udowadnia jak bardzo Cię kocha i jak bardzo jesteś dla Niego ważna.
- On tak często miewa.
- Jednocześnie robi to tak, że nie każdy to dostrzega. Nawet Ty masz czasem z tym problem.
- Już coraz mniej, teraz to bardziej hmm… bolesność słów niektórych osób.
- Nie ma co się przejmować tymi, którzy nie dowidzą i mają problemy z dostrzeganiem tego co ich otacza. - odpowiedziała Kiazu mrugając okiem.
- Coś w tym jest…
- Martwisz się ze Taakat coś powie?
- Nom …
- Dużo widział?
- W sumie chyba nie wiele, jak się obudziłam to już rozmawiał z Kurai’em...
- To w sumie nie wiele, i można wyciągnąć różne wnioski. Myślę, że nie powie, jakby miał powiedzieć to już by to zrobił, a poza tym raczej mu to zwisa, i po porannej rozmowie wie, że boisz się burzy, a to tłumaczy wszystko z nocy. Dodatkowo, przecież Rudy doskonale o tym wie, więc doniesienie nie zmienia totalnie nic. - odpowiedziała Kiazu, przytulając siostrę.
- Pewnie masz racje…
- Hmmm… Stevenen też coś przeskrobał w nocy, że Kurai z nim rozmawia? - zaciekawiła się ognista neczanka, widząc rozmawiających panów na końcu oddziału.
- Powiedzmy … wiesz tak jak Diuna chciał dobrze …
- Tak, tak … co odwalił?
- Nad obozem dzięki swojej mocy postawił metalowy dach na metalowych nogach … aby nie padało na ognisko jak i na osobę stojącą na warcie ….
- W sumie fajny pomysł, nawet bardzo fajny, szkoda, że na mojej warcie to nie było. Hmm… ale jak była w nocy burza to pewnie ta konstrukcja bardzo ładnie ściągała pioruny.
- I tak właśnie było.
- To już rozumiem czemu mają rozmowę, ale widzę,że Kurai ma dzisiaj dobry dzień więc możliwe, że na pogadance się skończy, albo delikatnie większych obowiązkach jak u Diuny.
- Ładnie nam się misja zaczyna…
- No, pokazanie kto ma większe jaja jeszcze przed wyjściem, teraz dwie reprymendy

- Z plusów wyjaśniłaś sobie to i owo z Takaat.
- Taaak! Zdecydowanie. Znacznie przyjemniej jest i atmosfera tez się fajna zrobiła. I mam wrażenie, że to dzięki Tobie.
- Nie, to dzięki temu, że porozmawialiście.
- No dobra niech i tak będzie. Właśnie … udało się Wam ogarnąć dodatkowy zapas?
- Tak, nawet trochę większy niż zazwyczaj. Mam go w swojej torbie.
- Ekstra! Niech zgadnę Takaat też podpisał listę abyśmy miały większy przydział?
- Ponoć tak, więc nawet jak wszystkie trzy będziemy miały bardzo intensywne trudne dni to myślę, że na spokojnie starczy.
- Super! Bo już na dniach każda z Nas planowo będzie się z tym mierzyć. Dobrze, że oficerowie mogą ogarniać dodatkowe przydziały, bo no na tym co wymyśliła sobie królowa, to czasem ciężko przetrwać cały w terenie.
- A no …
- Trzeba w końcu pogadać z Rudym, aby jakoś podniósł nam limit.
- W sumie można...
- Heh … Oby mój się zaczął kiedy będę mogła brać kąpiele w obozie, a nie tylko mokre chusteczki.
- Może tak będzie, mieści się to w granicach tego kiedy się pojawiają.
- Jestem dobrej myśli. - odpowiedziała Kiazu z uśmiechem, a następnie dodała: - Cieszy mnie też fakt, że mam odpowiedzialnego Gagadka i nawet jak mamy spontaniczną akcję jak np. przed wyruszeniem w drogę, to zawsze się zabezpiecza.
- Rozważne … hmm… zrobiłabyś mu coś jakby chciał bez?
- Dobre pytanie, w sumie dowolny facet jak by nie rozumiał słowa nie to bez zawahania przypaliłabym mu to i owo co ma najcenniejsze, nie pozwolę na takie gierki…
- Auć bolesne …
- Amis, tez włada ogniem więc nic by mu się nie stało, dostał by tylko hmm… porządną lekcje, którą na długo by zapamiętał. A każdy inny cóż, za głupotę się płaci.
- Ma to sens...
- Swoją drogą będzie ciekawie jak wszystkie dostaniemy jednego dnia, bo tak też nam się zdarza.
- Biedni Panowie…
- O tak, wtedy damy im nieźle popalić. - odpowiedziała Kiazu z uśmiechem.
- Rozumiem … Em …. powiesz mu jak dostaniesz?
- A nie wiem zobaczymy, czasem mu mówię czasem nie. - powiedziała Kiazu mrugając okiem, a po chwili dodała: - Nie mogę się doczekać wieczora, i nawet nie wiesz jak się ciesze, że to nie wieczór mojej warty!
- A tak mamy obiecaną saunę, może być miło.
- Nawet bardzo, a ja mam zamiar korzystać dzisiaj tak długo jak się tylko da.

************

- Pan Kapitan widzę, że dzisiaj bardzo rozmowny. - powiedział Taakat idący na czele grupy.
- Skoro jest to potrzebne aby oddział działał to rozmawia. - odpowiedział Hachi, a następnie powiedział: - Ziom, przydałoby się ominąć ten pustynny teraz po prawo, i to najlepiej szerokim łukiem.
- Boimy się otwartego terenu czy tego, że jest za gorąco?
- Bardziej, czuje, że tam coś jest, nie wiem czy to jakieś stworzenia i jakiś oddział czy jedno i drugie. Mam wiele nie jasnych ziemnych sygnałów z tamtej okolicy.
- Rozumiem… W sumie chętnie bym zawalczył, jednak nie jasne sygnały mogą świadczyć o tym, że to wkopanie się w jakieś tarapaty, na szczęście to nie ja podejmuję decyzje i nie muszę się nad tym głowić. - odpowiedział spokojnie Taakat, a następnie, odwrócił się w kierunku reszty oddziału i kiedy zobaczył kapitana idącego z boku oddziału, głośno zawołał: - Kap… KURAI!

Następnie kiedy tym zwrócił już uwagę dowódcy to gestem pokazał aby ten podszedł do Niego. Kapitan bardzo szybko podszedł na przód oddziału i stanowczo powiedział:
- Co tam?
- Ziom, mieliśmy iść przez tę pustynie. - powiedział Hachi, a po chwili dodał: - Jednak odczuwam z tamtego miejsca bardzo dużo nie jasnych ziemnych sygnałów, jakby były tam albo jakieś dziwne stworzenia, albo nawet jakby był tam jakiś oddział.
- Rozumiem. - odpowiedział chłodno Kurai.
- Ziom, pierwszy raz mam tak, że są tak nie czytelne, że nie umiem powiedzieć co tam się kryje.
- Dasz radę poprowadzić Nas bezpiecznie inna drogą? - Odpowiedział Kurai.
- Myślę, że tak Ziom, co prawda ta droga była od początku szybsza, ale trzeba zahaczyć o ta w wioskę. - odpowiedział Hachi, pokazując wszystko na mapie.
- Ta wioska jest niedaleko miejsca gdzie mieliśmy mieć nocleg. - Zauważył Taakat, przysłuchujący się i obserwujący mapę.
- Tak Ziom, jakieś 3-4 kilometry, dzielą wioskę i Nasz docelowy nocleg. - dodał Hachi.

- Dobrze, to prowadź zatem do wioski i z dala od pustyni.
- Tak jest Ziom. - odpowiedział Hachi.
- Taakat, przekaż reszcie, że trasa została zmieniona i że mają trzymać się z dala od pustyni. - powiedział chłodno Kurai.
- Tak jest. - odpowiedział porucznik bez zawahania, a następnie aktywował łączność aby przekazywała głos, wywołał resztę oddziału i przekazał oddziałowi nowe rozkazy.